Coronahulponderzoek: hulpoverschot maar toch nog 1/3e tekort volgens hulpvragers

ProfielfotoAnne van Roosmalen 03-08-2020 4329 keer bekeken 2 reacties

In samenwerking met hoogleraar 'vrijwilligerswerk' Lucas Meijs heeft NLvoorelkaar een onderzoek gedaan naar vrijwillige inzet tijdens (corona)crisis. Ruim 1.800 hulpvragers, vrijwilligers én professionals boden inzicht over wat goed ging, beter kan en bv het verduurzamen van vrijwilligerswerk.

Het coronavirus veroorzaakte óók een uitbraak van solidariteit. Maar ondanks dat er alleen al op NLvoorelkaar 9x zoveel mensen hun hulp aanboden (inmiddels staat de teller op bijna 84.000 vrijwilligers!) en er een enorm overschot was aan vrijwillige hulp, blijkt toch dat één derde van de hulpbehoevenden een tekort aan hulp heeft ervaren.

Hoe komt dit? Wat kunnen we doen om dit de volgende keer te voorkomen? En hoe houden we de vrijwilligersenergie vast en verduurzamen deze naar de toekomst?

In het coronahulponderzoek gaven ruim 1.800 hulpbehoevenden, vrijwilligers, maatschappelijke organisaties en professionals in het veld het antwoord op deze vragen en meer. Een beetje overweldigd waren we door alle inzichten, feedback, tips en tops. Download daarom zeker even het hele onderzoek (zie hieronder) voor het volledige verhaal. Maar alvast een paar interessante inzichten:

  • 40% van de hulpbehoevenden vond het lastiger om hulp te vragen tijdens de lockdown. Belemmeringen waren o.a.: angst voor besmetting, de aanname dat het niet mag, familie en professionals die te druk of afwezig zijn, versnippering van hulp en inflexibele richtlijnen van de organisatie.
  • Eenzaamheid is de grootste niet-ingevulde behoefte (38%), gevolgd door klus- en tuinhulp. Eenzaamheid is tegelijkertijd een sterk groeiende motivator voor vrijwilligerswerk.
  • We zagen veel nieuwe gezichten: 12,5% van de helpers had voor corona nog nooit vrijwilligerswerk gedaan.
  • Van het vrijwilligerspotentieel bleef nog 35% onbenut door versnippering, mismatch of gebrek aan vragen.
  • Corona veranderde de redenen om te vrijwilligen flink: minder instrumenteel (wat je er zelf aan hebt) en meer vanuit plichtbesef. Er zijn wel verschillen tussen jong en ouder of noord en zuid Nederland.
  • 30% wil zich na corona méér inzetten. O.a. zinvolheid, veiligheid en flexibiliteit zijn voorwaarden voor duurzame inzetbaarheid.
  • Advies van prof. dr. Lucas Meijs: “Investeer in het ophalen van hulpvragen, daar zit het grootste verbeterpunt en de hoogste nood”.

We delen de onderzoeksbevindingen graag open met jullie, daarom kun je de whitepaper hier downloaden: https://bit.ly/33mYIr2 .

Als je zelf tips en tops hebt die je wilt delen met ons, heel graag! Laat ze hieronder achter of stuur me een berichtje op Linkedin :) . Dankjewel alvast en veel leesplezier gewenst! 

2  reacties

Saskia Dolleman 04-08-20 om 10:35

Het is inderdaad fijn om dit onderzoek te lezen, dank daarvoor!

Hoewel wij het niet onderzocht hebben, kan ik ons lokale beeld natuurlijk wel delen. Investeren in het ophalen van de hulpvraag heeft bij ons inderdaad gewerkt. Het aanbod kwam als vanzelf op gang, maar het is toch de kunst om zowel vraag als aanbod bij elkaar te brengen. En wanneer er diverse platforms zijn, is dat nog een uitdaging.

Onze collega's in de wijken hebben hier lokaal een grote rol in gespeeld, naast het verspreiden van onze werkwijze via diverse media, aan netwerkpartners en door ansichtkaarten bij de supermarkten. Binnen 'no time' hadden wij een netwerk opgezet van sociaal wijkteam, huisarts, poh en wijkverpleging die, naast bewoners zelf, hun vragen aanmelden bij ons. Binnen de lockdown periode ging het maken van matches vrij makkelijk. Nu zien we dat het aantal aanbieders snel terug loopt (wat ook onze verwachting was). Kortom; dichtbij de hulpvragen zitten en korte lijnen tussen organisaties werkt goed.

Zowel hulpvragen als hulpaanbod zijn in de lockdown periode verdrievoudigd, maar bovenal waren zij met elkaar in balans.

Joost van Alkemade 04-08-20 om 9:58

Heel goed dat we meer inzicht hebben in de zeer grote aanmelding van bewoners op digitale 'coronahelp sites'.  Het onderschrijft het beeld van enerzijds de zeer snelle, breedwervende en massale digitale werving via sites en anderzijds de trage, op vertrouwen en relatie gebaseerde wijze van contact met de hulpvrager. De flexibele en korte klap van het hulpaanbod en daarnaast de meer duurzame en op meer continuiteit geformuleerde hulpvraag van eenzaamheid.  Ik ben benieuwd of de ervaringen van meer lokale wervingssites en het ophalen van de hulpvraag via wijkzorg, huisarts, woningbouwvereniging en sociaalwerk een ander beeld laat zien? 

Mooi vraagstuk om over door te praten? Zijn er andere ervaringen? 

Joost 

 

Partners:     Movisie

Cookie-instellingen