Ze nipt van haar cappuccino in ontmoetingsplek A Beautiful Mess, pal naast het azc in de Utrechtse wijk Oog-in-Al. Deze moeder van twee dochters, vrouw en schoonzus, woont met haar familie in één van de kamers. Daar waar de ventilator voor het raam staat. De mensen die net uit het gebouw lopen kent ze. “Ik ken iedereen hier wel, want ze weten me allemaal te vinden.”
Een beetje trots
Karama spreekt Engels en ook al behoorlijk Nederlands en dat is heel waardevol op een plek waar nog weinig mensen een andere taal dan de eigen spreken. “Soms voel ik me zelfs een beetje een manager, omdat iedereen altijd bij me komt met vragen. Ze spreken me aan in de gangen en kloppen zelfs op mijn deur.” Ze zegt het met een beetje trots in haar stem. Maar het maakt ook moe, want nee zeggen, doet Karama niet graag. “Niet iedereen snapt de taal van formulieren en ook bij de huisarts is er hulp nodig met de communicatie. Als mensen je nodig hebben, moet je er gewoon voor ze zijn.”
Zorgen en stress even helemaal weg
De medebewoners kennen Karama niet alleen vanuit de wandelgangen, maar ook van de #Meedoenbalie waar ze eenmaal per week te vinden is om te vertalen tussen de bezoekers en de mensen van de balie. “Ik vertaal de activiteiten die aangeboden worden en hoor wat de bezoekers zelf in gedachten hebben om te doen aan vrijwilligerswerk. De één denkt aan de kringloopwinkel en de ander aan tuinieren.” Zelf komt Karama als vrijwilliger graag in een zorgcentrum in de buurt. “Twee dagen per week ben ik er. De ouderen doen me denken aan mijn eigen ouders, die er niet meer zijn, en ik ben dol op ze. En zij op mij. ‘Hee zus, ben je er weer!’ hoor ik als ik kom.” Karama en de bewoners van het verzorgingshuis praten veel. Ook zingt de Irakese Arabische liedjes. De ouderen verstaan het wel niet, maar mooi vinden ze het wel. Er is geen plek waar Karama liever is dan bij hen. Ze straalt als ze eraan denkt. “Die mensen voelen de liefde die je ze geeft en mijn zorgen en stress zijn even helemaal weg als ik bij ze ben. In die paar uur kan ik alles vergeten.”
Een goed gevoel
Al sinds ze in Nederland aankwam acht jaar geleden, zet ze zich in. “Bij Resto VanHarte heb ik gekookt, omdat het er gezellig was, want van koken houd ik niet eens per se. Ook heb ik getuinierd, naailes verzorgd, geholpen bij activiteiten in het azc en Engelse en Nederlandse les gegeven. Ik heb altijd veel plezier in vrijwilligerswerk, het geeft een goed gevoel. Soms is het wel wat veel wat ik doe.” Een beetje meer ontspanning, kan geen kwaad, dat ziet Karama zelf ook. Al eerder nam ze via de #Meedoenbalie deel aan een wandeltocht en Syrische dansles. Misschien dat ze eens kan kijken wat er nu aangeboden wordt. Yoga wellicht?
Meer weten over #Meedoen? Hier vind je algemene informatie. Ook kun je terecht bij projectleider Adam van Bergeijk.
De tekst en foto's zijn van Vereniging NOV en mogen niet zonder toestemming worden gekopieerd en elders worden gebruikt. Wel mag het artikel uiteraard via social media via de link gedeeld worden.